Leren loslaten

“Hoe leer ik loslaten?” 

Je vraag ‘hoe leer ik loslaten’  impliceert dat je ergens vanaf wil. Wat is het eigenlijk waar je vanaf wilt? Is het een bepaald gevoel, of misschien een bepaalde persoon of situatie? Is er iets wat je niet wilt ervaren? Iets wat je koste wat kost buiten wilt houden? Belangrijk is herkennen wat het precies is waar jij graag van af wilt.

Loslaten is niet een actie buiten jezelf.. het is iets wat je doet ín jezelf.

Laten we eens een voorbeeld nemen: “Ik wil loskomen van mijn ex.”
We doen van alles om maar los te komen van die ex. We verbreken alle contact, gooien alle spullen weg die ons aan hem/haar doen herinneren, wissen mails en telefoonnummers, storten ons op een nieuw persoon… We stellen alles in werking om maar  te zorgen dat we loskomen van deze persoon.

En uiteraard zijn er bepaalde situaties waarin bijvoorbeeld het volledig verbreken van alle contact noodzakelijk is, bijvoorbeeld in gevallen van emotioneel of fysiek geweld. Toch is het in veel van de gevallen een soort ‘krampachtig buiten proberen houden’ van bepaalde gedachten en emoties die in ons opkomen. Nee.. dit wil ik niet voelen!! Dit kan ik niet aan!!

“Loslaten kun je niet actief doen. Iets laat jou los wanneer je het volledig accepteert zoals het NU is.”

Een belangrijk inzicht is de volgende: Alles waar je probeert van af te komen, groeit!
Hoe harder je iets probeert weg te drukken, bijvoorbeeld een bepaalde gedachte of emotie, hoe hardnekkiger het de kop op gaat steken. Het is net als die roze olifant: Verbied jezelf eraan te denken –  en je denkt er direct aan!

Dit komt omdat je er (onbewust) waarde aan hecht. Iets in jou identificeert zich nog steeds met die gedachte of die emotie en dat is ook precies de reden waarom je er van af probeert te komen!

Wellicht is de emotie waar je van af probeert te komen verdriet, bijvoorbeeld wanneer de gedachte opkomt “Ik krijg nooit mijn ideale partner..” Dit verdriet ervaren we als onprettig en willen we het liefst niet ervaren. Vandaar dat we allerlei beschermingsmechanismen hebben opgebouwd om het maar niet te hoeven voelen. En hoewel het begrijpelijk is dat we in dit geval het verdriet zien als het probleem, is het feitelijke probleem dat we het verdriet eigen zijn gaan maken.

We hebben het ons verdriet gemaakt. Stel je eens voor dat het niet langer ‘jouw verdriet’ is, maar dat het simpelweg aan het verdrieten is in jou. Merk je hoe de lading verschuift? Het verdriet zegt dan niet langer iets over jou: Het beweegt zich alleen maar door jou heen. Jij zelf blijft daarbij onveranderd! Wanneer je in staat bent je verdriet vollédig de ruimte te geven,  dus zonder het weg te willen hebben maar ook zonder in ‘slachtofferschap’ te vervallen (aka: ‘oh, wat ben ik zielig), dan gebeurt er iets bijzonders: tranen, tranen .. en dan ineens: rust!

Waar wij zo tegen opzagen is binnen een paar minuten omgeslagen tot rust. Simpelweg omdat we ons er niet langer tegen verzetten. Ons lichaamseigen regulatiemechanisme krijgt dan de kans om onze balans te herstellen.

(Een kleine kanttekening: verdriet is een emotie die puur het evenwicht weer herstelt. Interessant is in dit geval ook om te kijken welke emotie er vooraf ging aan verdriet.)

Naast dat belangrijk is dat we leren emoties als verdriet volledig te doorvoelen, is ook belangrijk dat we leren onze gedachten te observeren. Wanneer we namelijk in staat zijn om onze gedachten te aanschouwen, ontstaat ook de ruimte om bewust keuzes te maken. Hieronder valt ook de keuze om de gedachte “Ik krijg nooit mijn ideale partner…” links te laten liggen, omdat hij niet functioneel is voor jou. ;)

Samengevat: loslaten kun je dus niet actief doen. Iets laat jou los wanneer je het volledig accepteert zoals het NU is. Het is het volledig toelaten en omarmen van alles wat er in jou verschijnt. Hier zit ook gelijk de valkuil. Wanneer je je namelijk open probeert te zetten met als doel van die vervelende emotie af te komen, gaat het niet werken.

“De kleinste vorm van verzet is voldoende om vast te blijven houden aan een bepaalde emotie.”

Iets in jou verzet zich namelijk nog steeds tegen die emotie.  Pas wanneer de emotie er op dit moment VOLLEDIG van jou mag zijn, zonder voorbehoud of kanttekeningen, kan het vrij door je heen bewegen. Dit is dus niet iets wat je kunt faken! De kleinste vorm van verzet – als is het maar 1%- is voldoende om (onbewust) vast te blijven houden aan een bepaalde emotie.

Maar lukt het je, gebeurt er iets bijzonders..  hetgeen je probeerde lost te laten – laat jou los!

Op de hoogte blijven? Like Thyra Coaching op Facebook.